زغالسنگ متالورژیکی از رکود بیرون میآید! / جاهطلبی تولید فولاد سبز کمرنگ شده است
قیمت زغالسنگ متالورژیکی امسال روند کاهشی داشته است که ناشی از عرضه کافی این تولیدکنندگان و کاهش تولید فولاد در سال ۲۰۲۵ است؛ طبق دادههای انجمن جهانی فولاد، تولید فولاد در هفت ماه اول سال ۱.۹ درصد نسبت به مدت مشابه سال قبل کاهش یافته است.
به گزارش فولاد نیوز، تولیدکنندگان زغالسنگ متالورژیکی دلیلی برای خوشبینی میانمدت و بلندمدت دارند، زیرا عرضه محدود باقی مانده و انگیزهها برای انتقال تولید فولاد به روشهای کمانتشار کمرنگ شده است.
استرالیا در بازار دریایی زغالسنگ متالورژیکی، که نوعی زغالسنگ با انرژی بالا است و عمدتاً برای تولید فولاد استفاده میشود، سلطه دارد و در سال ۲۰۲۴، ۱۵۴ میلیون تن صادر کرده که معادل ۵۲ درصد از کل صادرات جهانی است. این رقم سه برابر صادرات بعدی یعنی ایالات متحده است که ۵۱.۵ میلیون تن صادر کرده، پس از آن روسیه با ۳۸.۴ میلیون تن و کانادا با ۲۸ میلیون تن قرار دارند.
قیمت زغالسنگ متالورژیکی امسال روند کاهشی داشته است که ناشی از عرضه کافی این تولیدکنندگان و کاهش تولید فولاد در سال ۲۰۲۵ است؛ طبق دادههای انجمن جهانی فولاد، تولید فولاد در هفت ماه اول سال ۱.۹ درصد نسبت به مدت مشابه سال قبل کاهش یافته است.
قراردادهای آتی شاخص در بورس سنگاپور در ۲۴ مارس به پایینترین حد چهار سال اخیر یعنی ۱۷۳.۵۰ دلار به ازای هر تن رسیدند و از آن زمان عمدتاً در محدوده ثابتی معامله شدهاند و روز سهشنبه به قیمت ۱۸۸.۲۵ دلار بسته شدند.
شرکت بیاچپی گروپ (BHP Group)، بزرگترین تولیدکننده زغالسنگ متالورژیکی جهان به همراه شریکش میتسوبیشی در معادن استرالیا، در ۱۷ سپتامبر اعلام کرد که تولید در معدن ساراجی ساوت در ایالت کوئینزلند را متوقف میکند.
بیاچپی اعلام کرد که اگرچه تقاضای میانمدت برای زغالسنگ متالورژیکی آن قوی است، اما استخراج بخشهای با حاشیه سود پایینتر دیگر مقرون به صرفه نیست. مدیرعامل بیاچپی، مایک هنری، همچنین دولت ایالت کوئینزلند را به دلیل افزایش مالیاتها در جولای ۲۰۲۲ به ۲۰ درصد برای زغالسنگی که قیمتش بالای ۱۷۵ دلار استرالیایی (۱۱۷ دلار آمریکا) است و نرخ ۴۰ درصد برای قیمتهای بالای ۳۰۰ دلار استرالیایی، مورد انتقاد قرار داد. پیش از این، نرخ بالاترین مالیات ۱۵ درصد برای قیمتهای بالای ۱۵۰ دلار بود.
اگرچه هنری احتمالاً میخواهد مسئولیت تعطیلی معدن را به مالیاتهای دولتی نسبت دهد، کاهش قیمتها سهم بزرگتری در این موضوع دارد. قرنها است که زغالسنگ به عنوان پناهگاه امن شناخته شده و در سال ۲۰۲۵ این روایت همچنان قوت میگیرد.
سؤال درباره زغالسنگ متالورژیکی این است که چرا چشمانداز باید خوشبینانه باشد در حالی که شرایط فعلی به اندازهای نامناسب است که مجبور به تعطیلی معادن شدهایم؟ پاسخ این است که اگرچه سال ۲۰۲۵ سال ضعیفی برای تولید فولاد است، انتظار میرود در سالهای آینده افزایش یابد، به ویژه با رشد اقتصادی و افزایش شهرنشینی در کشورهای در حال توسعه آسیا.
هند در ده سال آینده انتظار میرود تولید فولاد خود را به بیش از ۳۰۰ میلیون تن دو برابر کند، در حالی که کشورهایی مانند ویتنام نیز در نظر دارند ظرفیت تولید بیشتری ایجاد کنند.
اگرچه هند تولیدکننده عمده زغالسنگ است، بیشتر زغالسنگ حرارتی استخراج میکند و بنابراین بخش عمده زغالسنگ متالورژیکی خود را وارد میکند.
این کشور عمدتاً در حال ساخت کارخانههای فولاد با کوره اکسیژن پایه (BOF) است که به زغالسنگ متالورژیکی نیاز دارد، نه کورههای قوس الکتریکی که بیشتر زغالسنگ را با برق جایگزین میکنند.
در هند در حال حاضر ۲۰ میلیون تن ظرفیت BOF در حال ساخت و ۱۷۹ میلیون تن دیگر در مرحله برنامهریزی است، در حالی که تنها ۵.۷ میلیون تن ظرفیت کوره قوس الکتریکی در حال ساخت و ۲۰.۴ میلیون تن در برنامه قرار دارد.
این بدان معناست که تقاضای زغالسنگ متالورژیکی در هند و سایر کشورهای آسیایی که منابع داخلی کافی ندارند، به سرعت افزایش خواهد یافت.
چشمانداز عرضه زغالسنگ متالورژیکی نیز محدود است، زیرا تنها چند معدن جدید برنامهریزی شدهاند و برخی معادن به پایان عمر تولید نزدیک میشوند. کریس اورزا، مدیرکل بازاریابی و لجستیک شرکت پمبرک ریسورسز (Pembroke Resources)، در کنفرانس CT Asia—بزرگترین رویداد زغالسنگ جهان که این هفته در جزیره بالی اندونزی برگزار میشود—گفت تنها سه معدن جدید زغالسنگ متالورژیکی تا قبل از ۲۰۳۰ به بهرهبرداری خواهند رسید.
یکی از این پروژهها معدن Olive Downs متعلق به شرکت خصوصی پمبرک در کوئینزلند است، و دو پروژه دیگر یکی در کوئینزلند و دیگری در ایالات متحده قرار دارند.
ممکن است معادن دیگری در روسیه توسعه یابند، اما واضحتر میشود که اگر کارخانههای فولاد برنامهریزیشده ساخته شوند، زغالسنگ متالورژیکی کافی برای تأمین تقاضا وجود نخواهد داشت.
همچنین به نظر میرسد حرکت به سمت تولید فولاد سبز کند شده است، زیرا شرکتها در مواجهه با هزینههای بالای ساخت کارخانههای هیدروژن سبز که برای کاهش سنگ آهن به آهن مستقیم بدون استفاده از زغالسنگ لازم است، جاهطلبیهای خود را کاهش دادهاند.
در حالی که فولاد سبز ممکن است دوباره روند صعودی پیدا کند، ادامه ساخت کارخانههای فولادسازی BOF در آسیا نشان میدهد که زغالسنگ متالورژیکی همچنان برای دههها بخش مهمی از فرآیند خواهد بود.
با توجه به اینکه عرضه جدید به احتمال زیاد جایگزین معادن پایان عمر نخواهد شد، احتمالاً قیمت زغالسنگ متالورژیکی در بلندمدت افزایش خواهد یافت و باید در سطحی پایدار باشد که انگیزه کافی برای افزودن ظرفیتهای جدید فراهم کند.