هزینههای بسیار بالای برق مانع ماموریت بریتانیا برای رسیدن به «خالص صفر» میشود
هزینههای برق صنعتی در بریتانیا بالاتر از آمریکا و اروپا است. شرکتها میگویند این موضوع تغییر به سمت خالص صفر را دشوارتر میکند. قیمتهای بالا بر رقابتپذیری و سطح سرمایهگذاری نیز تأثیر میگذارد.
به گزارش فولاد نیوز، در زادگاه انقلاب صنعتی، تنها کارخانه رولآلمنیوم بریتانیا میلیونها پوند هزینه کرده است تا انرژی را ذخیره کند، ردپای کربن خود را کاهش دهد و خود را در برابر برخی از بالاترین هزینههای برق در جهان محافظت کند.
اما وقتی مصرف برق بریجنورث آلومینیوم از حد نصاب لازم برای دریافت یارانه دولتی که به شرکتها در پرداخت قبضهایشان کمک میکند کمتر شود، مصرف را دوباره افزایش میدهد تا از دست دادن این یارانه مالی جلوگیری کند.
آدریان ماسگریو، مدیر فروش بریجنورث آلومینیوم گفت: «مدیر مالی ما در پایان سال به ما گفت حالا میتوانید کمی بیشتر چراغها را روشن نگه دارید، که کمی عجیب و غیرمنطقی است.»
این وضعیت متناقض ناشی از هزینههای بسیار بالای برق در بریتانیا و حمایتهای پراکنده دولتهای متوالی از مصرفکنندگان بزرگ برق صنعتی است.
طبق گزارش آژانس بینالمللی انرژی، شرکتهای بزرگ با مصرف انرژی زیاد در بریتانیا سال گذشته تقریباً چهار برابر بیشتر از شرکتهای آمریکایی و بیش از دو برابر رقبای فرانسوی و آلمانی برای برق هزینه کردند.
علاوه بر ضربه به رقابتپذیری و افزایش نرخ تورم بالا در بریتانیا، قیمت برق به طور کلی به عنوان مانعی برای انتقال بریتانیا به سمت انرژی پاک و هدف دولت برای رسیدن به خالص صفر تا سال ۲۰۵۰ عمل کرده است، طبق گفته بیش از ۲۵ شخصیت صنعتی از جمله مالکان کسبوکار، مدیران انرژی و کارشناسان سیاستگذاری.
آنها گفتند هزینههای بالای برق باعث شده شرکتها پول کافی برای سرمایهگذاری در ماشینآلات کارآمدتر نداشته باشند، از تغییر به منابع برق کمکربن بازماندهاند و برخی نتوانستهاند با رقبای خارجی در تولید نیروگاههای بادی، دکلهای برق و باتریهای لازم برای آینده خالص صفر رقابت کنند.
ریچل سولومون ویلیامز، رئیس گروه آلدرزگیت، که با شرکتها و دولت در زمینه سیاستهای کاهش کربن همکاری میکند، گفت: «این بزرگترین مانع برای رسیدن به خالص صفر در بریتانیا در حال حاضر است. اگر نتوانیم هزینههای برق را کنترل کنیم، هدف خالص صفر به شدت کند خواهد شد.»
دولت جدید کارگری مرکز-چپ بریتانیا انتقال انرژی را راهی برای رشد اقتصادی مورد نیاز میبیند که شامل ایجاد شغلهای تخصصی در تولید و شرکتهای نوآورانه است که میتوانند تخصص خود را صادر کنند.
سرعت نوسان قیمت سوختهای فسیلی
قیمتها در بریتانیا بالاتر از اکثر کشورها است زیرا اگرچه بیش از نیمی از برق سال گذشته از منابع ارزانقیمت تجدیدپذیر مانند باد و خورشید تولید شده، قیمت برق تقریباً همیشه توسط گاز تعیین میشود که گرانتر است.
قیمت برق عمدهفروشی هر ۳۰ دقیقه براساس هزینه آخرین منبع انرژی که برای تأمین تقاضا استفاده میشود، تعیین میشود. بنابراین حتی اگر باد، خورشید و هستهای ۹۹ درصد برق مورد نیاز را تأمین کنند، اگر نیروگاههای گازی برای رسیدن به ۱۰۰٪ لازم باشند، قیمت عمدهفروشی برای همه خریداران و فروشندگان بر اساس گاز تعیین میشود.
علاوه بر این، بخشی از هزینه ساخت نیروگاههای تجدیدپذیر و بهروزرسانی شبکه انرژی از طریق قبضهای برق و نه مالیات تأمین میشود که سهم آن حدود ۴۰٪ از میانگین قبض است.
سایر کشورهای اروپایی نیز از همین ساختار قیمتگذاری در بازار عمدهفروشی برق استفاده میکنند، اما برای مثال در فرانسه بیشتر برق از نیروگاههای هستهای تولید میشود، بنابراین قیمت توسط گاز کمتر تعیین میشود.
برای نزدیکتر کردن هزینهها به بازارهای بزرگ اروپایی، دولت بریتانیا پیشنهاد داده است که ۹۰٪ هزینههای شبکه برای بزرگترین مصرفکنندگان انرژی حذف شود، در حالی که این رقم اکنون ۶۰٪ است.
در بریجنورث، کارکنان آموزش دیدهاند که مصرف انرژی را به حداقل برسانند، چراغها وقتی بخشی از کارخانه استفاده نمیشود کمنور میشوند و طراحی فنهای کوره تغییر میکند تا از موتورهای کوچکتر و کممصرفتر استفاده شود.
بخشی از برق خود را از یک کارخانه هضم بیهوازی نزدیک که انرژی پاک از ضایعات غذایی تولید میکند دریافت میکند و دوست دارد نیروگاه خورشیدی در محل بسازد و اقدامات بیشتری برای بهینهسازی برق خود انجام دهد، اما این کار باعث میشود زیر حد نصاب حمایت دولتی بیفتد.
همچنین دوست دارد ضایعات را بازیافت کند تا اقتصاد چرخشی ایجاد کند، اما هزینههای بالای انرژی توانایی سرمایهگذاری آن را محدود کرده است.
ماسگریو گفت: «ما ماهانه یک میلیون پوند برای انرژی هزینه میکنیم، پس سریع متوجه اهمیت گنجاندن انرژی در برنامههای استراتژیک میشوید.»
بریجنورث بخشی از طرح حمایت صنعتی بریتانیا به نام Industry Supercharger است، جایی که شرکتهای تولید محصولات اصلی مانند فولاد، شیشه و مواد شیمیایی که بیش از ۲۰ درصد از تولید اقتصادی خود را صرف انرژی میکنند، از مالیاتهای سبز و بیشتر هزینههای شبکه معاف میشوند.
بریجنورث که ورقهای بزرگ آلومینیوم تولید میکند، دقیقاً میزان تولید و هزینههای انرژی خود را کنترل میکند تا زیر ۲۰٪ نیفتد و سالانه ۳ میلیون پوند حمایت را از دست ندهد.
سخنگوی دولت گفت بریتانیا سرمایهگذاری میکند تا کشور را از «ترن هوایی بازارهای سوخت فسیلی» خارج کند. او گفت: «پس از یک دهه بیعملی درباره قیمت انرژی صنعتی، ما هزینههای برق هزاران کسبوکار را تا ۲۵٪ کاهش میدهیم، آنها را رقابتیتر کرده و رشد را آزاد میکنیم.»
مشکلات رقابت و تغییر
بریجنورث آلومینیوم تنها شرکتی نیست که در حالی که با قیمتهای بالای برق برای رسیدن به خالص صفر تلاش میکند، با مشکل رقابت روبروست.
فقط حدود یک مایل آنطرفتر شرکت Grainger & Worrall، پیشگام در دنیای «گیگاکستینگ» است، تکنیکی که تولیدکنندگان خودروهای برقی مانند تسلا از آن برای ساخت قطعات بزرگ و سبک در یک مرحله استفاده میکنند.
آنها قطعات را از شن میسازند و برای کاهش ضایعات، شن را بازیافت میکنند که مصرف انرژی زیادی دارد.
مدیرعامل داکان اِلدرج گفت: «این ما را کمتر و کمتر رقابتی میکند که عجیب است، اما کار درستی است. این یعنی پول بیشتری برای برق میدهیم و کمتر برای سرمایهگذاری.»
برای شرکت آمیتکو (Amtico) در کاونتری، هزینههای انرژی آنقدر بالا بود که مدیرعامل جاناتان داک تصمیم گرفت بررسی کند آیا جایگزینی برای شبکه برق وجود دارد یا نه. نتیجه؟ ارزانترین گزینه ساخت نیروگاه حرارتی و برقسازی گازی در محل بود که هنوز باید گاز را خرید اما از بسیاری از هزینهها و مالیاتهایی که تقریباً ۶۰ درصد قبضهای برق صنعتی را تشکیل میدهند، جلوگیری میکند.
او گفت: «این واقعاً عجیب است چون ساخت نیروگاه گازی خودمان را به ما توصیه میکند، در حالی که نباید آینده باشد.» آمیتکو ساخت این نیروگاه را نپذیرفت چون از نظر اخلاقی درست نمیدانست.
در پایتخت ولز، کاردیف، شرکت استیل 7 (7 Steel) که از کوره قوس الکتریکی برای تولید فولاد کمکربن مورد استفاده در مزارع بادی و دکلهای برق استفاده میکند، رویکردی رادیکال دارد.
وقتی قیمت عمدهفروشی خیلی بالا میرود، کوره را خاموش میکند و گاهی تولید را برای چند روز متوقف میکند. سال گذشته به دلیل هزینههای بالا و تقاضای ضعیف، کوره فقط کمی بیش از ۷۰ درصد ظرفیت کار کرد.
گابریلا نیزام، مسئول پایداری استیل 7 (7 Steel) گفت: «کار کاهش کربن در بریتانیا به فولاد وابسته است، اما ما به نظر نمیرسد واقعاً این موضوع را درک کنیم.»
در حالت بقا
برای جلوگیری از سودهای بیش از حد تولیدکنندگان برق غیرسوخت فسیلی از قیمتهای بالا، دولت از ژانویه ۲۰۲۳ مالیات بادآورده وضع کرد که تا مارس ۲۰۲۸ ادامه دارد.
دولتهای متوالی نیز به دنبال راهی برای شکستن ارتباط بین قیمت گاز و برق بودهاند، از جمله ارائه مستقیم انرژی تجدیدپذیر به مصرفکنندگان در یک بازار سبز جداگانه به جای بازار عمدهفروشی.
مایکل گروب، کارشناس سیاست انرژی دانشگاه کالج لندن گفت دولت پذیرفته که این روش میتواند جواب دهد، اما هنوز آزمایش نشده و خیلی رادیکال تلقی میشود. او گفت: «اولویت آنها جذب سرمایهگذاری حداکثری بود.»
حامیان انرژی سبز و بسیاری از کارشناسان سیاست میگویند بریتانیا در مرحله پرهزینه سرمایهگذاری انتقال انرژی است و قیمتها وقتی منابع تجدیدپذیر بیشتر شوند و گاز کمتر استفاده شود، کاهش خواهد یافت.
اما فعلاً این موضوع روند انتقال انرژی را پیچیده کرده است.
بریتانیا در کاهش انتشار کربن موفقیت اولیه داشت و یکی از بزرگترین بخشهای باد دریایی جهان را ساخت تا طی ۱۵ سال گذشته زغالسنگ را حذف کند. اکنون هدف دارد تا سال ۲۰۳۰ حداقل ۹۵ درصد برق داخلی خود را از منابع کمکربن تولید کند، که سال گذشته ۶۵ درصد آن از منابع غیر سوخت فسیلی بوده است.
برای رسیدن به خالص صفر، بریتانیا نیاز دارد که بخشهای گرمایش، حملونقل و تولید خود را از سوختهای فسیلی جدا کند، اما این بخشها نیز به دلیل هزینه بالای برق منصرف شدهاند.
شرکت ژاپنی خودروسازی نیسان میگوید کارخانه بریتانیاییاش بالاترین هزینه برق را در بین تمام کارخانههای خود در جهان دارد که این موضوع تهدیدی برای تولید خودروهای برقی در آنجا است.
شرکت هتلداری IHG، یکی از بزرگترین شرکتهای هتل جهان، میگوید هتلهای بریتانیایی آن نتوانستهاند مانند هتلهای اروپا و جنوب شرق آسیا پمپهای حرارتی آب گرم را برای کاهش انتشار به کار گیرند، چون هزینههای عملیاتی بالا مانع شده است.
بسیاری از شرکتهایی که رویترز با آنها گفتگو کرده، به خصوص در صنعت سنگین، پرسش دارند که تا چه مدت میتوانند ادامه دهند وقتی هزینههای برق بالا مانع سرمایهگذاری برای رقابت با رقبای بینالمللی شود.
نیزام از استیل 7 گفت: «ما دائماً در حالت بقا هستیم. نهایتاً به هدف میرسیم، اما سوال این است که تا آن زمان چه از این بخش باقی میماند؟»